Öğrenen ve Öğretmen Kubat

Bir bozkır sessizliği ve sadeliğinde doğdu,

Zayıf ve güçsüzdü,

Tanrının yalnız bırakmayacağını gördü,

Annesinin yüzü ve ellerinde sevginin kudretini duyumsadı.

Bir göz odada iki hayatın sıcaklığını hissetti hayatının en körpe yıllarında.

Haksızca zedelenen ruhunu dinlemeyi öğrendi.

Bir kapı açmanın yaşama denk düştüğünü kavradı.

Hayatın kasılmalarında zaman zaman endişelendi.

İyi sözün yankısının sonsuzluğunu sezdi.

Dostlarına hürmet etti ve dostluğu ağzının tadı bildi.

Bazen gördüğü yanılgılar yüreğini titretiverdi.

Doğruluğun tükenmez bir kaynak olduğunu belledi.

Açık sözün sonucunda huzuru bulmanın bilincine vardı.

Sanatoryum yolunda yaşamın kıymetini anladı.

Yönetici olmanın bostan beklemedeki sorumluluktan geçtiğini fark etti.

Varlığın; emek üzerinde yeşerdiğini gördü.

Toprağı çok sevdi ve onda gördü geleceğini.

Emirdağ’a ve yurduna tutkundu,

“Türkiyem’e Sesleniş”te bu sevgiye dokundu.


Bu denli bir yazgıyı düşlememişti belki.

Ancak; öğrendi ömrün delice akışında yaşamayı.

Ve öğretti sevenlerine paylaştı öğrendiklerini.

Öğretmen ve şairliğiyle yaşadı,

Umut ederek güzel bir dünyayı.

02 Kasım 2022 68 şiiri var.
Beğenenler (5)
Yorumlar