Öğrenmişim Hayatı

Her yönüyle zor bilmişim hayatı,

Huyumu bilenler doymuyor bana.

Tek başına öğrenmişim hayatı,

Kimsenin yokluğu koymuyor bana.

Pire için yorgan bile yakarım,

Sır saklarım ırmak gibi akarım,

Muhtaçlara merhametle bakarım,

Kimsenin yokluğu koymuyor bana.

Kibirliden yüz çeviren biriyim,

Sadakatli dostlukların piriyim,

Çok şükür ki ayaktayım diriyim,

Kimsenin yokluğu koymuyor bana.

Adaletli davranmışım herkese,

Sahibine nafakadır her kese,

Gereksizse kafa tutmam serkeşe,

Kimsenin yokluğu koymuyor bana.

Özel meseleye asla karışmam,

Kötülüğü yapmak için yarışmam,

Canıma kasteden gelse barışmam,

Kimsenin yokluğu koymuyor bana.

Kötü fikirlerle aklı çelene,

Tepki göstermişim bağrı delene;

Yüz vermedim doğruya ters gelene,

Kimsenin yokluğu koymuyor bana.

Virüsten sakındım yola çıkmadım,

Sözlerimle insanları sıkmadım,

Dost derdini dinlemekten bıkmadım,

Kimsenin yokluğu koymuyor bana.

Kula canı yüce Mevla vermiştir,

Önlerine türlü nimet sermiştir,

Sabredenler muradına ermiştir,

Kimsenin yokluğu koymuyor bana.

Şarlatana tepki koydum yaşarken,

Metanetli oldum zoru aşarken,

Ben her zaman hainlere şaşarken,

Kimsenin yokluğu koymuyor bana.

Doğruluk yolundan asla sapmadım,

Mevla’ya doğruldum kula tapmadım,

Dürüstçe davrandım yanlış yapmadım,

Kimsenin yokluğu koymuyor bana.