Oğul

ateşin hükmü dağılıyor susuşlarında

ânın kadranı kopuk

çözülmüyor sır perdesi oğul

I.

yüzümdeki boşluğu kıralı

aynalar dip uçurum gözlerimde

mor menevişli baharların ateşi

solduruyor yeşil yağmurları usul usul

salkım salkım üzümler sağıyorum yüreğimden

içimdeki putu azat etmek için karanlıktan

karanlığın sesini duyuyor musun oğul

II.

lâ kokusu sinmiş bedenine ürkek d/ okunuşlar

kelebek kanatlarına baharı iliştirdim

solgunluğuna aldırma yurdum güllerinin

kulak ver çekiç seslerine usulca

uyandır içindeki Kawa'yı

ateşin kalbine yürüt ÖZGÜR düşleri

~s'ağır bir putperest kavmidir düşman

kuşan şeytan kılıcını oğul ~