Öğütler (4)

Kelimeler sustuğunda, söylenen nedir?
Yazılan onca şey artık, okunmadığında
Birbirleriye konuşanlar, birbirlerini duymadığında
Ve okumadığında

Biri çıkıp seslensin:
?seni duyuyorum
?dinliyorum
?anlıyorum

Kendine dönebilir mi?
Yüzüne bakıp, dürüstçe
Gerçeği ifade edebilir mi?
Seslenen!

Kendinden uzaklaşan insan
Bana yalan söyler
Kulağım Allah vergisi, dinler ama
Uzak, çok uzaklardan

Çoğunun bir fikri bile yoktur hayata dair
Suçlayamam
İnsan ne ise odur

Kurulmuş bu düzende, yapması gerekenleri yapar
Ve nasıl yaşaması gerekirse, öyle yaşar
Kendinin olmayan yaşamı

Barış diyenlerin özünde barınan
Kazanan ya da kaybeden
Olmakla, olmamak arasında
Eğer bir savaş varsa
Barış öyküdür yalnızca
Okunulası

Kim her yeri cennete çevirebilmiş, tanrı hariç
Oda bu dizeleri okuyanlar için ütopya
Gerçekleşmesi için ütopyanın, illa ölmek gerek

Eğer yaşam içinde olası anlar cennete benziyorsa
Bir gülücük
Tutulan bir else
Her zaman var olmalı, insanın elinde
Yüzünde
Cennet yerini başka hiçbir şeye bırakmamalı
Sonsuz olmalı

Her şey birbirine öyle girmiş ki, ayırmak imkânsız
Soyutlamak kendini yaşamın içinden, başkalarından
Var olmak, imkânsız

Kelimeler sustuğunda, söylenen nedir
Yalnızlık öyküleri hep bu zamanlarda mı yazılır?

Bir öğüt geldi aklıma
Gerçeğin peşine düş,
Ama kendine ait olan,gerçeğin