Öksüz Evlatlar

İçinden geçtiğmiz şu dünyanın

Belki de öksüz evlatlarıyız

Doğmadan ölmüşlüğün bir çilesi muhtemelen

Sormadan geçemeyeceğim

Nedir acep şu hayat,

Yaşam dedikleri

Gözleri hep arkada kalan

Daima arkadan bakan,

Özleme el sallamak

Bir kader mi

Bir taksirat mı yoksa

İçimizde taşığımız gurbette,

Vuslatın hasretsizliğine bir nevi itaat

Bitmek tükenmek

Bilmeyen

Vatansızlığın yüzölçümlerinde,

İçimde

O

Öyle bir tarifsiz boşluk var ki

Acılara soluksuz sarmalanmış

Aşktan

Sevdadan yoksun

Umuttan da o kadar uzak

Gün gün olsa artık ne gezer,

Zamansızlığın sonsuzluğunda

Bir hiçe

Bir yok katabilir misin

Bize varlığımızı unutturabilecek,

Sanki hiç bir zaman

Hiç yokmuşuz

Hiç olmamışız

Gibi olsun...

* Berlin, 28.06.2025 *