Öksüz Öykümün Vatanı

Yüreğin nerdeyse
Ordadır nefes alışın
Hasretin olduğu yerde başlar içinin acısı
Gözlerinde ki hüzünün öyküsü.

Geceyi kucaklayan gün bitiminde
Sesime düşen yoksulluğun
Yeniden hayata yenilmişlik gibi
Yaslanır göğsüne yokluğunun ağrısı
Acıyla bilenen yüreğimin sancısı
Kederle yüz göz edip
Kaderin kıyısına getiren.

Hep bir yudum mutluluk adınaydı içimizde çoğalan hüsran
Nice masum düşlerimi karanlığa gelin vermişliğımdi
öfkeme yenik düşüşüm
Siyah beyaza çaldı tüm anılar
Omuzlarıma pay ettiğin hüznümün bestesi
Hep aynı makamda söylendi hikayemizin yaralı türküsü.

Oysa ben sana koşarak yürüdüm
Sen yoktun hiç bir yerde
Ve gitmişliğimin ağrısıydı içimi acıtan
Kal deseydin keşke
Gitme kal diyemedin
Ve bir şiirin ellerinde gözlerimin hüznüne takıldım
Tamda orta yerinden kırıldım
Dalına tutundugum çınarın.
Üşüdüm incindim
Hiç bir mevsim tutmadın ellerimden ısıtmadın
Varlığının zehmerisinde kaldım
Aklıma kaçak
Yüreğime yeniktim.

Yüreğim nerde attıysa
Orasını evim, kutsal topraklarım bildim
Öksüz öykümün vatanı
Yarım kalmışlığımin türküsüdür yeniden başa saran...

Eğer
Gittiysem
Yorgunsam
Yormuşsan
Tutunamadıysam yüreğine
Candan tutmadıysan ellerimden
Tutunamıyorsam başkasına
Sevemiyorsam sen gibi
Bil ki hâlâ soluma ağrısın.

Her nerede unuttuysan kendini
Topla yüreğini uzat ellerini
Gittiğin yerlerden bir selam gönder
Geceden çaldığın yıldızları gönder
Haydi uzat yüreğinin ellerini bilinmedik zamanlardan
Yaşanmışlıkların hatrına
Her neredeysen
Bir masalın içinden çıkıp gel
Ya da bir hikayeden
Yarım kalan öykümüzden
Notasız türkümüzden
Şimdi tam zamanı
Çık gel
Bir şiirle sar üşümüşlüğümü
Küsmüşlüğümü
Yılların ağrısından
Yolların uzaklığında korkmadan
Tamda yüreğim son kez sana kuçak açmısken
Hadi gel