Ökten Öğretmene / Şuur Bahçesi

Asırlar evvelinden, bozkırın nefesinden,

Bir ses yankılanırdı atanın hevesinden.

"Ök" dedi bilge kişi, kâinata bakarak,

Hem "Akıl" manasına, hem "Ana" diyerekten.

O cevher bir tohumdur, insanın ham özünde,

Can yürür damarına, kök salar derinine.

Akıl olup yeşerir, söz gelir diline,

Bir şuur bahçesidir, yeşeren gökyüzünde.

Ana karnı büyütür et ile kemiği,

Lakin ruhu besleyen, bambaşka bir yetidir.

Biyolojik bir bağdan ötedir bu akrabalık,

Öğretmen, insanlığın o ikinci annesidir.

Karanlık bir dehlizdir bilgisiz kalan baş,

Ne yolunu seçebilir, ne de bulur arkadaş.

Işıksız kalan zihin, öksüz kalmış gibidir,

Soğuk vurur bağrına, ne ocak tütür ne aş.

İşte burda belirir, elinde meşalesi,

Öğretmen dediğimiz, o ışık şelalesi.

Sadece harf değildir tahtaya nakşettiği,

Ruhlara şekil veren, bir kuyumcu halesi.

Gözlerinde bir umut, sabırla bekler durur,

Ham demiri tavında, ilimle döver vurur.

Çocuğun bakışına mana katar yudum yudum,

O bulanık suları, durultur, pak savurur.

Bir heykeltıraş gibi, yontar ham cehaleti,

Ellerinde yükselir bir neslin asaleti.

Ne yorgunluk tanır o, ne bıkkınlık, ne keder,

Yüreğinde saklıdır, o kutsal adaleti.

Bazen bir baba gibi, sert durur fırtınada,

Bazen ana şefkati, merhem olur yarada.

Kendi mumunu yakıp, başkasını ışıtır,

Erirken o bedeni, bin can doğar orada.

"Ök" kökünden gelir ya, o mübarek sıfatı,

Akıl verir, us verir, genişletir hayatı.

Düşünmeyi öğretir, ezberden azat eder,

Kırar zincirlerini, özgür kılar kanatı.

Sınıflar mabet olur, sıralar birer rüya,

Tebeşir tozu değil, yıldız dökülür suya.

Her harf bir tuğla olur, medeniyet burcunda,

Öğretmen harcı katar, bu muazzam yapıya.

Mevsimler gelip geçer, saçlarına kar yağar,

Lakin ektiği fidan, gökyüzüne dek ağar.

Ölümsüzlük sırrıdır, bu mesleğin mayası,

Bir öğrenci "Anladım" dediğinde gün doğar.

Kutsiyet atfedilir, göklerden yere inen,

Peygamber mesleğidir, ateşi asla sönmeyen.

Tanrısal bir sanattır insanı inşa etmek,

Odur hiç durmaksızın, hakikatı söyleyen.

Ey can veren bilge dost! Ey aklın hizmetkârı!

Sensin bu kör dünyanın, en hakiki mimarı.

Ana gibi kutsalsın, akıl gibi yücesin,

Senin eserin olur, insanlığın baharı.