Okul Yolunda

Bir yoldayım taşlı ve de topraklı,
Uçsuz bucaksız çöller gibi uzayan...
Bazen terk edilmiş köyler...
Bazen tek tük evler var rastladığım,
Yeşiltaş yolunda...
Gideceğimiz yere vardık sonunda !
Son durak Yeşiltaş...
Adı gibi yeşil, taş gibi taş.
Gökleri delen geçit vermez dağlar arasında.
Yemyeşil bir vadi gibi...
Yolda çocuklar var;
Yalın ayak törenle bekler gibi...
Arabanın savurduğu toz içinde,
Gülümseyip arkamızdan koşuyorlar...
Onların sevincini görmeliydiniz...
İçlerindeki heyecanı, kıpırtıyı...
Akranları şimdi ders görürken,
Onlar yalın ayak bu yollarda koşuyorlar.
Gören de olimpiyat oyunlarında sanır.
Tertemiz yürekleri ve parlayan gözleri ile bekliyorlar,
Gelecek öğretmenlerini...
Top atışları, silah sesleri geliyor, kulakları patlatırcasına !
Sanki karşılama bandosu gibi bir ahenk içinde...
Kimse farkında değil, alışılmış gibi tüm seslere.
Büyükler iş başında, çocuklar yollarda...
Herkes halinden memnun gibi...
Anlayacağınız burası Yeşiltaş...
İsminden uzak , gözlerden uzak...
Hayat yine de akıyor işte...