Okunmamış Son Kitapsın...

Her an elime aldığım,
Okuyabilmek için her yolu denediğim,
Bazen harf,harf,
Bazen de hece hece söküp okumaya çalıştığım,
Fakat ne yaptımsa bir türlü okuyamadığım,
Bende kalan okunmamış son kitapsın...


Tam ki okuyorum zannettiğim,
Ama bir türlü anlamını çözemediğim,
Beni anlamsızlıklara iten kelimesin,
Her halinle bana büyük bir bilinmezsin,
Ne yakında ne uzakta erişilmez,bulunmazsın,
Bende kalan okunmamış son kitapsın...


Gönlümden gönlüne sözcükleri köprü etsem,
Doya doya gözlerimden içsem seni,
Belki içinde dünyalar gizli,okuyabilsem,
Okudukca damarlarımda,gönlümde hissetsem,
Sana ulaşsam,unutsam senden başka her şeyi,
Ama gel gör ki ne mümkün canım,
Bende kalan okunmamış son kitapsın...


Bagışla,belki de ben bilemedim okuyup,anlamayı,
Başaramadım bana açılan kucağa ulaşmayı,
Gül kokan yari doyasıya koklamayı,
Hasret kokan cümlelere son noktayı koymayı,
Artık üzülmem,reva görsende bendeki cana kıymayı,
Çünkü bende kalan okunmamış son kitapsın...


Bilki bu sana son şiir,son sitemdir,
Belki de yaşamımı bitiren son demdir,
Sakın ha ardımdan üzülüp,ağlamayasın,
Hele karaları hiç bağlamayasın,
Ömrünce her daim mutlu kalasın,
Artık bir kerecik olsun beni anlayasın,
Ömrümden arda kalan okunmamış son kitapsın...