Öldüm

Güneş bedenime günaydın diyor

Ruhum ölü, uyanmıyor

Perdeler sigaradan sararmış yine

Bir hafta dayanmıyor.

Camı açsam içeriye giren oksijen zehirler

Eğilip yüzümü yıkasam ters akar nehirler

Ne çok çektim şu çatala gelmeyen salatadan

Sanırsın ki olta atıyorum denize Galata’dan.

Peynir desen, bugün de yemezsem bozulur!

Zeytine bari ayıp olmasın, bir iki tane atayım ağızıma

Buz dolabı çalışmıyor, beklerse çürür, toz olur.

Yeni çay mı demlesem, dünkü bayat çayımı ısıtsam?

Ah şu üşengeçlik…

Kıskanıyorum enerjilerini

Sokakta top oynuyor yine gençlik…

Yahu daha geçen hafta sulamamış mıydım ben bu çiçekleri?

Yine solmuşlar!

Sanki sevdiklerinin hangi saksıda olduğunu sormuşlar.

Su yerine bardağın dibindeki rakıyı dökmüşüm de,

Sarhoş olup saçlarını yolmuşlar…

Al işte! Yine kapı zili çalıyor

Boşuna söndürmüşüm demek ki ışıkları

Hiç yere yürümüşüm parmak uçlarımda sessizce

Yine evde olduğumu duymuşlar…

Zaten Ben kime hoş geldin desem,

karşımda hiçbir şey vermemiş alacaklılar oluyor.

Kim halden anlamıyorsa, geçiyor karşıma

halimi hatırımı soruyor…

Kimseler bilmez, yıllardır orada duruyor

Her şeyim dediğim kişinin fotoğrafı…

Baktıkça batıyor yüreğime,

Sorma işte, ne tarafı!

Salaklık bu

Ben kimi sevmeye cüret etsem

hala onu aldatıyor gibiyim

Beddua edenim bile kalmadı

Cehennemin kör dibiyim…

( Önünü göremezken ölümü görmekmiş ayrılık…)

Bu alkol ertesi sabahları hiç sevmiyorum

Sarhoşken gördüğüm gerçekler

ayıldığımda yalan oluyor.

Hiçbir adreste oturmuyor masumiyet

Sindrella’nın ayakkabısının içine gözyaşları doluyor.

Herkes İnkâra sevdalanmış

Vicdan tesellisi bir avuntunun peşinde

Gram sızı hissetmiyor hiç kimse

Yüreğinde döşünde!

Ben yalnızlığı seçmeden önce sahte kalabalıklar gördüm

Kahkaha atıyordu insanlar Leyla’nın çektiği çileye

Taşıyamadı gururum

Ayıp olmasın diye gülümserken öldüm!