Ölen Ruhlar

bu gün ölümden açtım gözlerimi,
çok soğuktu,
çok yalnızdı ölüm,
kimsesi yoktu...
tüylerim ürperdi,
bu karanlık siyahın içinde...
ölüm keldi,
hiç bir şekilde saklı değildi..
sırlar örtüşmüştü kendi içinde,
ard arda dizilmişlerdi açılacak sandığın içinde...
yarın çok uzak kalmıştı,
burada zaman kavramı kalmamıştı..
acı mı vardı sevinçmi anımsıyamıyorum,
sadece gerçekler vardı..
tüm yalanlardan soyutlanmıştı...
alışmıştım bu mekana,
ölülerin buz gibi şefkatine,
anlamları içimde eritmeye..
kaybolan gelinin peşinden gitmeye,
durmadan boşa kürek çekmeye,
ölü olan insanlarla yaşamaya..
ölümü tatmıştım işte,
kaslarımı parçalamıştı
tenime değen ölü iskeletler,
canım acımamıştı...
hiçbirşey yaşamdan acı olamazdı...
tükenmişlikler yoktu burda,
durmadan yağan yağmur yoktu,
burda huzur vardı..
burda ruh yoktu,
beden kurtulmuştu tüm acılardan,
gözlerimi açana kadar hiç b itmeyecek sandım,
ölümden dönüş tam bir izdihamdı..
psikolojimide ruhlar diyarında bıraktım..