Ölen Yoktu Ölüm Vardı
ilginç bir geceydi,
etrafı sis sarmıştı,
burham burham sıkıntı akıyordu, insanlardAN..
kimse konuşmuyordu,
kimse de söylenecek bir kelime kalmamıştı...
sıkıntı yağıyorgu gökten...
bir bebek ağlıyordu, feryat figan,
herkes donuktu , herşey mat...
ambulans sesi yoktu,
hiç ses yoktu aslında..
ama birileri ölmüştü ,
ama bir şey ölmüştü...
insanlar şaşkındı..
gökyüzü karalar bağlamıştı, ağlıyordu..
tren sesi geliyordu ,
garda bekleyen yoktu...
saatin tiz sesi kulakları deliyordu...
trenden inen yoktu..
bekleyen yoktu, bekleten yoktu,
insanlarda beklenti yoktu..
biri ölmüştü ama herkes suskun...
bir kadın bağırdı sonra ,
biz niye yaşıyoruz,
beden olmanın ne anlamı var..
anlamıştım, insanlık ölmüştü..
kimse konuşamadı,
herkesin boğazına takıldı, insanlık,
ne yutabildiler ne tükürebildiler,
oracıklarında kaldı işte,
herkes suskundu,
ölen yoktu, ölüm vardı...
evet okuyanın içine sıkıntı veren bir şiir olmuş ... şiir olmuş ama 👍ud83cudfbb, kaleminiz daim olsun ... selamlar
yürekten tebrikler suzan dostum gerçekten günümüzde yitirilen insanlığı çok iyi satırlara dökmüşsün gönlüne kalemine sağlık... Ne diim; İnsanlık öldü, başımız sağolsun.. 🙂
Suskunluk insanların yavaş yavaş alışmasından kaynaklanıyor insanlığının ölmesine.. İyilikler, güzellikler, yardımlaşma gibi kavramlar ortalıktan çekildikçe de insanlık ölmeye devam edecektir.. Tebriklerimle👍👍👍👍👍👍👍👍
Ölüm sonsuzluktur. Bir yeni heyecanlı hayatın başlangıcı. "Ölen yoktu, ölüm vardı" İr kil ti yor.
Kimbilir kaçıncı tren şu raylardan akıp giden.
çok güzel anlatmışsın sevgili suzan evet bişeyler ölmüş buda insanlık maalesef eline sağlık