Ölesiye Aşk (Kesit 1)

anastas mum satsana'nın tersten okunduğunda da
anastas mum satsana
olduğunu öğrenmekle
komşu kızı güzel hermine'nin ince hastalığa yakalanmasına
şahit olduğum yıllara rastlardı aşkla tanışmam...


ne hikmetse "ölesiye aşk" fikri o zaman kazıldı aklıma...



zamanın sessiz çukurunda
sakince yaşanan anıların en başındaydı
mahallenin yakışıklısı kuaför sadığın hermine'ye olan aşkı...




derin mi derin
ateş düştüğü yeri yakar misali
sevdiğinin birinci ölüm yıldönümünde
boğularak can vermesi
aşka feda olmak mıydı
yoksa
yaşarken ölüden farksız olmasından mıydı ?
düşündürürdü sadığın dramı...




bu şehir bir sevda hikayesini daha
nasıl barındıracaktı
derken
peşpeşe yaşanan büyük hüzünler
unutturuyordu kabuğuma sığdıramadığım sevdaları...



saydamına ellerimle çizdiğim buğulu kalp resimleri
su oluyordu nefesimin sıcağından cam önlerinde
inandıkça daha da düşkün oluyordu insan özgürlüğe...



ya hermine !
uzun sarı saçları duruyor muydu toprak altındaki evinde...
mutlu muydu?
kavuşmuş muydu sevdiğine ?



annemin çimdiklediği bacağımın acısıyla
ölümüne başrol oynadığı sahne
hala gözlerimde !




küflü bir battaniye ile
nasıl bütünleşir bir beden
yine o yıllarda şahit olduğum başağrılı bir sabaha denkti...


ne kandırılmış çocukluk anıları
ne pamuk şeker tadının gerçekliği kaldı damakta...


gözlerde yontusu hüzün yaşanmışlıklar
yüreğime gömdüğümde silinmeyen anılar...


beşiktaş sahilinde bir vapur sesi
"vuuuuuuuu"


dokunsam buğu
sarılsam flu
her zaman aynı sanki
deniz kenarındaki yosun kokusu...




Dolmabahçe 'de ayağıma takılan
yaprak yağmuru
akar bulutlara inat ağaçlardan...
ilmeğin ucunda yaşam
bir de
göğsümde aşk acısı
............................en kocamanından...



2-1-2011
beşiktaş sahil...