Olmasaydı

çoktan giderdim kaçarcasına bu şehirden
bu kirli kaldırımlarından
nefessiz kaldığım sokaklarından
ev ev uzaklaşırdım
arkama bakmadan
sana çiçek aldığım
o karanfil elbiseli kız olmasaydı



çoktan giderdim akşamı beklemezdim bile
kalabalığı canımı acıtıyor bu şehrin
fersah fersah uzaklaşmak geçer içimden
her akşam üstü
elimden aynı saatlerde yem yemeye alışmış
o güvercinler olmasaydı


çoktan binerdim bir trene
silinirdi kütüğüm bu şehirden
hatıralarımı söküp götürürdüm ya
hiç acımadan
bana gitme diye bakan
o gözlerin olmasaydı