Ölmek

Ölmek, ardında bıraktıklarına ihanet gibi,
Annene, babana, sevgiline, dostlarına....
Belkide kendine.
Ölmek, bütün soruları cevapsız bırakıp kaçmak gibi,
Sadece kendine verdiğin sözün anlamlandığıydı...
Bütün iyi şeyleri cansız bırakıp gitmekti.
Sorsam kim bilebilir ki;
Yaşarken tadında bırakmayı...
Ya da yaşamaktan yeterince tad almamayı.
Ölmek, bir zamanı başka bir zaman diliminde yaşamaktı belki.
Kim bilir, ölürken belki de yaşamak tavrın olur,
Ama yaşarken yaşamak, hiçte sevimli değil.
Herkes bir mezarın hapsinde çürüyüp gitmek için yaşamıyor mu?
Yaşamak kendine ihanet, başkalarına itaat...
Çürüyüp gitmek için bir mezarın hapsinde,
İtaatsizlik ediyorum hayatımdaki bütün anlam(sız)lara