Ölmeliyim

Sen hep karamsar baktın geleceğimize,
Hüzünle bitecekti sana göre sonumuz.
Peki ya birleştirilemez mi hayatlar,
Yaşanamaz mı birlikte bir ömür boyu.
Ben uyuyamayacak mıyım seninle huzur dolu gecelerde
Sabah senden önce uyanıp izleyemeyecek miyim uyuyuşunu,
Ve uyandıramayacak mıyım seni öperek yeni bir güne.
Ben artık geceyi beklemiyorum hüzünlenmek için,
Yağmuru beklemiyorum göz yaşlarıma eşlik etsin diye.
Gün,güneşte şaşırır oldular bu halime,
Bir insan bu kadar severde hiç mi sevilmez diye.
Sanki herkes anlıyor beni ve acıyor halime,
Elimdeki kalem bile ağlıyor yazdıklarıma ve ıslatıyor kelimeleri.
Gülmeyi yakıştıramaz oldum artık,
Sıkmalıyım kendimi, boğmalıyım hüzünle aşkla.
Bir kere ölmek yetmeyecek sanki bana,
Öldükçe ölmeliyim senden kurtuluncaya kadar...