Ölmüş

Tüm şiirleri bir adamın saçlarına
Tüm harfleri bir adamın gelmeyişine
Tüm yalnızlığımı bir yokluğa feda etmişim
Şiirlerinden kaçak, hayatı elleriyle tutamayan bir kadının
Çocuk yalnızlığıyım
Ben hep sadece bir adamın yokluğunun gölgesinden satırlar eklemişim kendimi kaybetmişliğime
Bana derin şarkılar öğreten mısramda çürümüş bir adam var
O benim bitmeyen ayrılığım
Her gün ruhumu ve her gün bedenimi esaret denizinde yüzdürüyorum kendimden ayrılıp ona koşarken

Şiirlerim bitiyor
Şarkılar susuyor
Yazdıklarım içli sevdalardan kendisine bir yer bile bulamıyor
Kaybedilmiş güzel sevilerle dolu kıskanç bir yokluğum ben
Bana bakarsa gözlerin
Bir gün seninle görürüm belki yeniden...