Ölmüşüm

O baktı gözlerine,
O öptü saçlarından,
O tuttu ellerinden,
O sarıldı sana en sıkısından...
En acısını kulaklar duymamış,
Gözler görmüş.
Gün geceye çalmış...
Yaşanan günün karanlığı,
Geceden daha da karaymış...

 İşte öyle bir günün gecesindeyim,
Adın küfürle beraber zikir olmuş dudaklarımda.
Kendimi bilmeden düş sokaklarında dolanmışım.
Ne akıl kalmış,
Ne de umut...
Ne sevgi kalmış,
Ne de yaşamak için heves...

Hayatımın en güzel baharları,
Sonbahara döndürülmüş,
Yaprak yaprak dökülmüş.
Gözlerimdeki pırıltı,
Acımadan söndürülmüş.
Körpe bedenime,
Gönlün en ağır yarası açılmış...

Hayalinin canlandığı vakit,
Gözlerime kapkara sis perdesi çökmüş.
En güzel anıları,
Acısı yankılanan yitik sevdan bölmüş.
Bütün bunlara katlanmaya çalışırken,
Ben çoktan ölmüşüm...