Ölü Bir Aş/ı/kın Gecesinden

Buhurdanlığın ucundan damlıyor
Hüzün tanecikleri
Katre katre..
Damıtıyor kör bir aşık
İçkinin en tatlısından
Sevgilinin öpüşlerini

Bir ipek böceği çıkıyor kozasından
Ölüme kanatlanıyor sessizce,
Kimsesizce...
Alevlerin ateşli dansında yok olmaya....

Gözlerine katran karası
Mil çekmiş bir kadın
Sağıyor sol göğsünden
Acının her türlüsünü .
Emziriyor kuzguni geceyi.
Yokluğunu doğururken
Sabahın ayazında sancılı ve
Kanlı elleriyle
Toprakla yıkarken tenini
Kazıyor cesetinin mezarını
Ve ...
En imkan/sızısının
İnfazının hükmünü veriyor ...

Oysa ki ölüm ört(e)mez aşkın yüzünü ...