Ölü Bir Çocuğun Oyuncakları

Yaz gelirdi

Çocuklar okula giderken ben üzülürdüm

Tarladaki kuşları seyrederdim

Vagonlara çıkardım

Buğday sapları batardı ayaklarıma


Ve akşam

Anam

Çoraplarımı dikerdi

Yıkardı mintanımı

Bir çiçek gibi dururdu

Keten pantolonlarımın dizlerinde yamalar

Keşke yalnız çoraplarım sökülseydi

Düşünce yalnız yine dizlerim kanasaydı

Ellerim tükenmeseydi


Oysa benim ellerim

Çorapları yırtılan çocukların baş parmaklarına kulak olarak yapılmış

Sabah

Su taşırdı ellerim ineklere

Buğday tarlalarında koşardım

Bir şiir nasıl yazılır bilmiyordum

Uçurtmalarını dahi kendisi yapan bir çocuktum

Her kış kızak yapardım

Babamın yirmilik çivilerinden

Uçak yapardım

Çocukları ağlayan memleketlere uçmak isterdim

Bir hevesti içimde kalan

Uçağa binememek


Gece

Babamın üşüyen ayaklarına sarılır uyurdum

Titrerdi elleri

Kırılmış bir şiir gibi içimde saplı

Kazadan sonra babamın elleri

Her çocuk gibi üzülürdüm

Rüyalarda gördüğüm oyuncaklara hiç sahip olamayacağımı bilirdim


Bütün çocukların gülüşleri gibi benim de gülüşlerim vardı

Beni yaramaz kılan aşktı

Yaralayan, yaralarımı saran da

Beni kör kuyularda unutan

Engerek yuvalarına iten

Borçtu çiçeklerden aldığım güzellik

Bu bana ait olmayan yüreğimin bahçesini belleyen

Güller büyüten

Şiir...

Beni hırpala

Ayaklarımı yoldan çıkar

Yakıştıramadım hiç dünyaya kendimi.


Ey hayat

Ben

Senin köklerinde bir ukte anlamında çiçek

Bana su

Bana güneş

Bana toprak

Anladım

Bana senin ellerinde yaşam yok

Dünya


Dümdüz

Babamın parmakları çapraz


Ömer Altıntaş

29 Aralık 2020 127 şiiri var.
Yorumlar (12)
  • 3 yıl önce

    Yürekten tebrikler Altıntaş bey. Size ve ailenize sıhhatli, uğurlu ve her şeyi yolunda, saat gibi yürüyen başarılı bir yeni yıl diliyorum. Saygılarımla BOZIKIS IOANNIS

  • 3 yıl önce

    Nasıl da özlem duyuyoruz şimdi hepimiz o dizleri yamali mintanlara, lastik ayakkabılarımıza, çamurdan yaptığımız oyuncaklara, sobaya, yer sofrasına, kış geldiginde herkesin tek odada yattığı günlere, yokluk aslında ne büyük varlikmis. Şimdi özler olduk yoklugumuzu...

  • 3 yıl önce

    Çocukluk insanın en saf ne masum, en yalansız dolansız zamanı aslında... Bu gün bir çok coğrafyada sömürülen, öldürülen, tecavüz edilen çocuklar dolu. Yüreklerimiz yangın yeri. Onarılmayacak yaralar açıyorlar çocukların ruhlarında ve bedenlerinde. Hüzün dolu her yanımız, yöremiz... Oysa ki kendi oyunlarının kralları olmalıydı çocuklar, emperyalist oyunların değil... Kutlarım içtenlikle manidardı...

  • Sanatçıyı çok rahatsız etmeli ki bu dünya; o rahatsızlık o sığamama duygusu böyle bir şiire, bir tabloya, bir şarkıya dönüşsün. Tebrik ederim Ömer, şiirde ne çok ilerledin... 🍁

  • 3 yıl önce

    şiir etkilemeli insanı, güzel bir filmin sonunda bazı sahneleri yeniden izlemeyi isteriz ya, şiir de bittiğinde, bazı mısraları yeniden okunası olmalı... öyleydi şiiriniz, saygılar...