Ölü İnsanlar Ölü Sevdalar

Karanlık kuyuda yaşıyorlar sanki,
Sevdasız ölü insanlar.
Yaşanacak çok şey var inan ki,
Yaşayan ölü sevdalar.

Bir mızrabın zırhı deldiği gibi,
Sevda da yürekleri deler,
Bir pınarın ceylanı serinlettiği gibi,
Aşklarda susayan kalbi serinletir.
Mühim olan aşık olabilmek değil,
İçimizde alevlenen aşkı,
Sonsuza değin körükleyebilmektir.
Ey!Mecnun kalk,gör şimdiki sevdaları,
O daldan o dala konmaları,
Bir gece karagözlünün yanında,
Bir gece kızıl saçlının koynunda,
Sanki yaşayan bir ölü gibi,
Yaşatmaya çalışıyorlar acı sevdaları.
Halbuki aşk böylemiydi?
Sevdalar bir gecelikmiydi?
Çekilen bunca çileler,
Sadece bir tadım zevk içinmiydi?
Hadi durma söyle sizlerde de böylemiydi?
Aşk denilen kutsal sevgi inancı?
Ey!Mecnun sen en iyisi kalkma,
Kalkıpta aşkla yanan kalbini karartma.
Ne bunları gör,nede duy,
Bu zamanda yaşanan,
Veya yaşatılmaya çalışılan,
Acı ama gerçek ölü sevdaları.
Bu zamanda herkes kendi yolunda,
Kadınıda aynı,erkeğide,
Herşey bi gıdımlık zevk için,
Ne yaşamın anlamı var,
Nede yaşatılacak aşkların,
Hepsi birer ölü insan,
Hepsinin içindede yaşatılan ölü sevda.
Ben utanıyorum kendimden,
Sen görsen ne yaparsın,
Orasınıda hiç bilmem.