Ölü Kağıtlar Sokağı

bir saatin kirpiği düşer suya
zaman yayılır kağıda
zamanlı kağıtla
samanlı kağıt
bir olur cümle taşırken sırtında
o yüzden kirli camlar iyi bilir terlemeyi
yalnızların yağmurunu lekelerinde taşıdıkça

çocuk kendi ellerini tutar
yalınayak duvara asılmış pus gibi
bir yaş kirpiğine düşer
kirpiğinden sokağa
zaman kendini asar kağıtta
ölmüş kağıtla
ölümsüz zaman bir olur
çocuk ağlarken duvarda

bir kağıt suya düşer
taş olur yayılır zamana
silik cümlelerle
yosunlu taş bir olur
kirpiğinde
gözyaşını ezer çocuğun
çocuk kağıtları çuvala doldurdukça