Ölü Kuşların Tablosu

Aynalara çarpıp paletini
Sahte mutluluk tabloları boyardı ressam namzedi
Her renk kendi içinde kaybolurken
Boğulurken
Fırçanın mahareti dilden dile gezerdi
Fabrikasyon çerçevelerde imar ederken tabiat
Vurulmuş bir kuşu resmederdi ressam natürmort
Bir elinde sapan , diğerinde fırça
Yeri göğü inletirdi namınla
Kendisini pek severdik...

Ismarlama şiirler yazardı şair
Hırpalardı imgeleri sökerken Zeus'un tırnaklarını
Tüm bulutlarını kainatın
Asardı çelimsiz bir kız çocuğunun kirpiklerine
Taşıyamaz çocuk ,ağlardı
Tüm kadınlar ağlardı , gülümserdi şair
Gözyaşını şiir ederdi
Arabesk dizelere
Yer gök alkış olurdu
Yüreğinin omzunu sıvazlardı o
Madalyalar asardı cepkenine
Kendisini pek severdik ...


Sevdalıydık
Hepimiz ölü kuşlardık yeni tabloya malzeme
Kökleri tornadan çıkmış ağaçların gölgelerinde serinlerdik
Ismarlama şiirler okur
Ritimsiz şarkılar söylerdik
Gözümüzün içine bakardı sevgili
Gözünde başka sevgilerin izi
Göğsünde başka sevgililerin ılınmamış sıcağı
Okşarken saçımızı parmak aralarında suç izi
Dillerimiz ezbere kelimeler söylerdi
Aşıktık ya ölesiye
Aşk filmlerinin dublörleriydik
Hem sever , hem sevişirdik de
Her şey sahteydi
Biz alçak gönüllü
Yetinirdik tezgahtan bahtımıza düşenle
Yakışırdık çok birbirimize
Aynı yolun yolcusuyduk
Aynı tablonun cesetleri
Pek severdik birbirimizi...