Ölüm

Ölüm soğuk derler, üşütürmüş insanı,
Gözünün önüne gelirmiş, milyonlarca anı.
Hayatın geçermiş, gözlerinin önünden,
O güne dek yaşadığın, ta, doğum gününden.

Büyük bir pişmanlık çökermiş insana,
Öleceğini anlayıp, titrediği anda.
Dönüşü olmayan bir pişmanlıkmış o, artık,
Çok çaresiz hissedermiş insan, yazık!

Susarmış da isteyemezmiş bir yudum su,
Çok ağır gelirmiş, sonsuzluk uykusu.
Zor mu gelirmiş, ruhunu teslim etmek?
Başka yerin kalmaz ki, bırakıp gidecek.

Güle oynaya gitmek varken yaratana,
Tutunmaya çalışırsın, şu küçücük dünyana.
En başta rabbin sana ruhundan üfledi,
Şimdi de üşüten, başka bir şey değildi.