Ölüm Değil Sensizlik

Korkuyorum sensiz bir sabaha uyanmaktan
Özlüyorum kokunu yağmura hasret bir toprak gibi
Doyamıyorum senle geçirdiğim dakikalara
Bana sarıldığın ana
Dayanamıyorum sensizliğe
Sensiz bir dünya ya
Yetmiyor senle geçen bir dakika
Yağmur damlaları gibi üstüme damlıyor hasretin
Gözünün kahvesine dalıp ısınıyorum o an
İstanbul u saran kara bulutlar gibi hasretin sarıyor etrafımı
Yağmur damlaları değil de gözyaşlarım ıslatıyor İstanbul sokaklarını
Anlamı yok belki ağlamamın
Ama seni bir daha göremeyeceksem de anlamı yok bu gözlerimin
Şu kalbim senin için atmayacaksa dursun şimdi
Sensiz uyumaktansa her gece kara toprağa girerim daha iyi