Ölüm Gibi

Ölümlerden ölüm mü seçmeliydi ruhum

Yoksa bir hasret kokusuna şiir mi düzmeli

Haziran kapıya dayanmış ve hala tazeyken umudum

Bu dinlenmemiş son serenadı  nereye gömmeli

Yakasına bir avrupa takılmış, ruhu anadoluya dönük

Af isten yok kalbin celladının kirişinden

Binbir ümitle bana yakılan lamba da şimdi sönük

Mesul tutuldum üzerine toprak atılan gidişinden

Ne aile ne canlar bakarken şimdi yüzüme

Ne canlar yaktı ve beni attı sevda bülbülünün sesinden

Şimdi ah etmeler boşa ben ömürlük ağlarım bize

Son nefesim Haziranda çıkmasa da sözünden.

Nelerden geçti de sana takılmışken canım

Bir iblis methiyesine kurban edilmiş yarınlar

Ademim ki günahıma bin tövbe, işte canım

Dünya dünya dedikleri abartılmış yarımlar.

Önemim olmasın, aldığım çiçek solmasın ve durmasın sana şiirlerim

Göz çanaklarım kurumuş ve ardında susturulmuşsa da

Ben yine engellerim ben yine ömürlük severim

Sesim bastırılmış ve yuva hayalim pusturulmuşsa da.