Ölüm Işığı Vagonu

bir adım daha atayım diye diye
ayakkabılarımızı eskittik
şimdi mağrur çocukların lastik kramponlarına muhtacız

toprak sahadaki terli çamurlu ayaklara
özlemle dolmaktayız her yeni adımda
kirli ama lekeli olmayan
dimdik yara bere içerisindeki çırpı ayaklarımıza imrenerek
geçmiş bir hatırayı yad eder gözlerimiz

Kendi kalemize gol atmanın üzüntüsü 'ihanet' gibi bir şeydi evvel zamanlarda

profesyonel bir hata yapmadık hiç
acemiydik lakin ruhu vardı kalbur saman içindeki hayatın
ağlamasını da bilirdik
sevinmesini de

ve biz güneşin altında beyaz fanilalarımızı terletirdik
utanmazdık haletimizden
bir hayrat suyu görmeyelim
sıralara girerdik ite kalka
güle oynaya

babamızın beşiğini salladığımızı sanıverip
martıları öz anne bilirdik
el elden üstün iken
kimin eli kimin üstünde düşüncesine dalmıştık
kimin eli kimin bilmem neresinde hesapları ayan değildi fikrimize
eller temizdi velhasıl

ve bir gölette öğrendik yüzmeyi
kırmızı, mavi, yeşil güzel renklerdi
ayrıştırmazdık hiçbirini
ayrıştıramazdık kimseyi
kırmızıyı orakla
yeşili postalla
maviyi denizle bir tutamadık belki de


keloğlan masallarını ninelerimizden duymasakta
izlerdik karıncalı televizyondan
elektrik kesilince cinden periden başka bir şeyden korkmazdık
ellerimiz yürekte bir sızı dolmazdı yutkunmamıza

ve anneler bizi akşam ezanına mütakiben çağırırdı
kandiller ışıtırdı etrafı
karanlıklara korkuyla bakarken
cesaretimiz bildiğimiz tüm dualardı
bilirdik gelmezdi kimse karanlıklardan
lambanın ışığından ürkmezdik mesela
ve kimseyi üzecek bir hadise çıkmazdı

şimdi ışıklı sokakların korkusu çöktü kalbimize
karanlıkla tenhalar yanından geçilmez oldu
apayan görünen yüzler gülerek katlettiler...
nedensiz çirkinleşti herkes
güvensiz binlerce tohum serpildi üstümüze
bayramlar eskisi kadar kalabalık değil
ve çırpı ayaklarımıza geçirdiğimiz kramponlar
artık daha sağlam
nişanelerimiz yara bereler artık kapanmakta
küçük kibirlerin kölesi oldu sabrımız
uzatılan her el
cehennemden çıkmış gibi korkunç
ve biçimsiz bir şekilde tertemiz
ışıklar karartmakta gençliği
ışıl ışıl ölüm treninde
vagonun patlatılmasını beklemekte umutlar