Ölüm Korkutmasın Seni

İştedir

Üzerimde toprak kokusu

Yağmurun sesleri alışık

Bereketli buğday tarlalarında koşan çocuklara

Bana arkasını dönen dünya

Yapma çiçekler

Umrumda mıdır

Bir rüzgar gülü kadar yorgunum belki

Hala

Hala

Bir yanım çocuk

Yerde oturup uygun adım yürüyen karıncalara bakışım

Yufka mıdır

Geceyi kurcalayan yanım

Bulutlanan gözlerim

Aşktan mıdır

Keşke yalnız aşktan olsaydı acılarım

Varsın rüyamı baltalasın alarm

Güneşi ardına alan babalar gibi her sabah ilk okul çocuklarına bakışım

Garip midir

Garip midir

Neden hala aklımda karanlığa meydan okuyan ışıklı ayakkabılarım

Öğrenmem gerekecek büyümeyi

Zamanla

Zamanla bir ağaç gibi sarkacak dallarım

Geceyi cerahatleyecek yaralarım

Gün geçtikçe hırpalanacak sesim

Kara sularda boğulacak ufka doğru yürüyen ayaklarım

Çünkü güz tetikte bekleyen bir üzüntü

Ölüm korkutmasın seni

Toprak

yapma çiçekleri almayacak

Yeter ki yüreğine çocuk sesleri serpmeyi unutma.

Ömer Altıntaş