Ölüm Kurtuluştur !

İlerledikçe yaşım,arada bir,
Birini görüyorum uzaklarda...
El sallıyor,sanki ''Hazır ol, vaktin geliyor''
Der gibi bana...
''Aldın alacağını yeteri kadar'' diyor, ''sen hayatta !''
''Bazen sevdin sevilmedin,
Çektin çok kere,kara sevda !''

Gün geliyor,uzatıyormuş gibi o kişi,
Kollarını benden yana...
Belki de, gitmek için,
Beraberce, o meçhul sonsuzluğa...
Canım oğlum, sevgili kızım!
Sakın üzülmeyin dönersem Tanrıya,
İnsanoğlu aynen böyle,
Bir varmış,bir yokmuş misali bu geçici hayatta !..

Pamuk ipliğine bağlı,
Yaşamıyormuyuz zaten şu dünyada?
Yarına çıkacağını bilen tek bir kul,
Gördünüz mü siz acaba?
Ne mutlu bana,
Gelebilmişim,sessiz sedasız, şu yaşlara...
Şükrolsun yüce Tanrıma,
Bana sunduğu bütün imkanlara !..

Hem, vallahi özledim anamı, babamı,
Yıllardır onlar öksüz,o meçhul diyarlarda...
Bir helallik alırım onlardan hem,
Girmeden önce meleklerin sınavına...
Dostlarım,arkadaşlarım,akraba talügat,
Zaten çoktan orada,
Anlatırım onlara heyecanla,
Ne oldu, ne bitti ise,şu yalancı dünyada...

İçimde bir garip his var,
Gitmek gibi, o ince ve uzun yola...
Gerekirse giderim,
Şikayet etmeden ve gönüden huzurla,
Ölüm kurtuluştur,
Dünyevi arzu ve acılardan insanoğluna,
Eylemi ve kalbi temiz olanlar,
Aldırmaz, ölüme, imtahana !

Esas gerçek hayat orası,
Yalan dünya, sadece ruhsal ve bedensel bir sınama,
Başarırsın, sen de sınavını,
Eğer dönmüşsen , iyiye, güzele, doğruya,
Bravo sana ! Güle güle git,
Sen de, ebedi istirahgahına..
.
Ve sakın ha, ölümden korkma !
Çünki, ölüm kurtuluştur,
Ruhuna acılar çektiren,
Sana,sevaptan çok günah işleten,
Dünyevi hırslardan,ihtiraslardan kurtuluştur !....