Ölüm Öpüyor Dudağımdan
Melodik şarkılar tınısında
İbrânice çal saçlarımın t/elinde...
Ve hiç bilmediğim bir lehçe d/ilinden fısılda
Ruhumun Sûryânice sokaklarına...
Üfle
Êfilce
Notalar eşliğinde içimin sùr yerine...
Ki,
Kayıbım külliyatımdan
Mahur gözlerin ahrâzlığında
Sana esaret kalsın gönül kıblegâhım.
Bilinmedik bilinmezliğin arasında
Kûfari perdeler ç/ekilir üzerime
Ve
Gayptan bir ses
"Sen kadın hiç olmadın mahremiyetimim de adın."
Ki, ben Meryem’ceydim
Güvey/siz, İsa’nın doğurganlığıyla
’Kutsal Meryem adına
Kur’an’a yemin olsun ki
ilk
s
o
n
dirilişim aşka
Ölüm öpsün dudağımdan
ölüm deme,
bir köy yakılır içimde,
ruhumu gömdüm ben
Bağlar'ın küçelerinde...
Hiç duymadığım sesinin tınısını
Meryem'den sağıyorum,
ölümü koparıyorum dudaklarından!
Yüreğimin anaç saç örgüsünü
ben çözdüm, ziyan oldum
zılgıtlarım babamın külliyatında
sana yemin olsun,
tarihe bir ünlem koydum!
Sus, öperse ölüm dudağından
uykusunda irkilir dünya
tüm kıblegahlar
bir damla gözyaşımda boğulur!