Ölüm Penceresinden

EY ADEMOĞULLARI,


bir zamanlar bizlerde sizler gibiydik,
uzaklardan baktık hep mezarlıklara,
ömrümüz o kadar çabuk geçti ki,
giremedik ecel ile pazarlıklara.

bir zamanlar bizlerde sizler gibiydik,
gençtik diriydik güzeldik hoştuk,
hayatta en güzel anıları yaşarken,
dönüşü olmayan bir yere düştük.

bir zamanlar bizlerde sizler gibiydik,
içkisiz kalmazdı akşamları masamız,
acılar böylece unutulur sanırdık,
o anlık biterdi derdimiz tasamız.

bir zamanlar bizlerde sizler gibiydik,
gönlümüzce yaşadık hayata doymadık,
ezanlar beş vakit okundu durdu,
şeytana uydukta imama uymadık.

bir zamanlar bizlerde sizler gibiydik,
sevdik sevildik duygulandık güldük,
gülün ömrü gibi geçti ömrümüz,
büyüdük açıldık kuruduk solduk,

bir zamanlar bizlerde sizler gibiydik,
karnımız doyuyordu suyumuz vardı,
şu aç susuz kalan insanların,
düşünmedik yarasını kimler sardı.

bir zamanlar bizlerde sizler gibiydik,
nede çabuk unutmuşuz kalü belayı,
ömrümüz şarkılarla türkülerle geçti,
hiç kulağımız duymadı ezanı selayı.

bir zamanlar bizlerde sizler gibiydik,
kalleşçe zinaya vaktimiz çoktu,
kendimizi o kadar kaptırmışız ki,
tevbeye bir an zamanımız yoktu.

bir zamanlar bizlerde sizler gibiydik,
bir bayram namazı zor gelirdi bize,
yıllarca başı boş yaşamışız meğer,
rabbim hidayet versin cümlemize.

bir zamanlar bizlerde sizler gibiydik,
hizmetçi saydık bize anayı babayı,
bağırdık çağırdık büyük demeden,
kim vermiş bizlere onlar kadar çabayı.

bir zamanlar bizlerde sizler gibiydik,
sevmişizdir şöhreti mülkü parayı,
zevkin doruğuna ulaştık cahilce,
gün be gün açtık insanlıkla arayı.

bir zamanlar bizlerde sizler gibiydik,
dünyayı ebedi maddeden saydık,
kur'anı okumadık bir roman gibi,
kör kütük sarhoştuk ölünce aydık...