Ölüm ve Ölüm

Gözlerimi kapadığımda ağlayanım çok, Acıp baktığımda soranım yok.

İyi olduğumda arayanım çok, kötü olduğumda dönüp bakanım yok.

Derdi olanın adresi belli, derdim olduğunda kapı kapatanım çok.

Bu yalan dan hayat bir kere de biz gülse ne olur. O da yoksa yine bize mi yok.

Artık gülmekten değil tebessüm etmekten korkar olduk, yine ayağımızı pislikten kurtaramaz olduk. 

Bir kere de biz cocuk olalım dedik, cam kırıldı yine biz mi suçlu olduk.

Ah be abicim, burada kalp tuzla buz oldu senin camın kırılmış bunun yanında letafeti olur mu?

Körebe oynayalım dedik hep o oyunda kaldık kör olduk arkamızdan dönen dönme dolapları göremez olduk.

Çocukken büyük, büyükken çocuk olmak istedik gerçekleri görünce dayanamaz olduk.

Çocukken sevgi vermediler büyüyünce bizden sevgi istediler.

Onca acıdan delik deşik olduk, yaralarımızı saranımız olmadı.

Dertlerden kalkamaz olduk gözyaşı pınarımız kan akıttı yine günahkar biz olduk.

Koca dünyaya bir beni sığdıramadılar ölelim dedik ardımıza bakmadan gittik öldüğümüzde de ağıt yaksınlar, iki ağlasınlar dedik, ağıt yerine dedikodu kazanı yaktılar.

Bir susun diyen olmadı.

İşte simdi beni koskoca hayatınızın bir parçasına sığdıramadığınız, dünyanızdan gidiyorum.

Bütün benim olmayanlarım buyrun sonuna kadar sizlerin olsun.

Bana nefhimi allah verdi allah aldı.

Yanıma ise bir beyaz kefen, bir hapaz toprak alıp gidiyorum.

Her şeyiniz sizin olsun, ama toprağımın suyu bol olsun.

Diyorum ki ölüm bana çok güzel geldi sizlere duyun bayram sayılsın.