Ölümden Beter

bir sevda yaşadım
mutsuzluklarla yandım
kalbimi takip eden aşklar
hiç yaramadılar
ve içinde kaybolduğum acılar
hiç geçmedi
ışıksızlık kapladı ruhumu
şimdi
bir yanım sen
yoksun
yakılmış bir orman gibi
kalbimden tüten duman
sensin
ay çıksa da
yıldız kaynasa da gök
sen yoksan
gecem de karanlık
hayatım kış
ömrüm yalnızlık
sinsi bir sızı kemirir
yalnızlığımın şehrini
ne
lacivert tuzlu su
ne de istanbul
göresim yok hiç birini
dayanıksızım
ne olur
sevdiğini söyle
öldür sonra beni ..


Mustafa kaya
07.03.2018 / Çengelköy