Ölümden Korkan Kim

Uyumak isteyipte gözümü kırpmadığım o gece
Ölüm denilen o korku aklıma geldi
Hep o son vakti hatırladım,ellerimi tutuşunu
Ağlamaklı oldu gözlerim hüzünlendim dünyaya gelişime

Ölmek! Yolun sonu belki,dönüşü olmayan çıkmaz
Bir gün dokunmaya kıyamadığım elleri ellerimde olacak
Yüzümde gezinecek bir gülümseme ve acı dolu bakışlar
Kahırdan kızarmış gözbebeklerimde anılar can verecek

Şüpheliyim,belki üzüleceksin,ama ummadığın kadar sahici ölüm
Yorulmadan koşmak gibi,bir yerde nefes almak gibi
Ne yağmurun hazinliğini dolu dolu gözlerle seyretmek
Ve ardı ardına kilit vurulan,sonra tekmelenen kapılar

Ne kadar üzücü içki şişesinin boş kalması,notaların sessiz
Günlerin,gecelerin birbiri ardını kovalaması
Ve birden toprağın sarıp sarmalaması ellerimi
Bedenimde o açlıktan bir deri bir kemik kalmış böceklerin gezinmesi

Nerde bilebilirim,belki ölüm herşeye çare
Acıların sona ermesi
Belki hoş bir şey,şu yalan dolan dolu dünyaya kısık gözlerle bakmak
Ne kadar mağdurumki sen varsın,bu dünyada sen varsın
Ölmekten korkan kim,korkulacak bir şey varsa o da sensizliği de alıp gitmek...