Ölüme Miras Dünya

bazen alıp gitmeli başını
cebindeki umutlar ve
bir çift çorap yeter sana

bazen atmalı kurumuş umutları şömineye
bu kış rahat geçer artık
bizde yakıcak umut çok nasılsa

sevmeden de yaşar insan değil mi
inadına sevmeli insan ruhunu
yaşamak için

yada terk edebilse
belki
başka ruh seçerdi

ölmeli bazen özgürlüğe
hala çıplak ayaklı gece nazım abi
memleket isterdinya
orman gibi

hala istermiydin bilmem
ama


umutlar küçük bir çıban artık
ülkenin bağrında

herkes sustu herşey sustu
daha bir arar oldum
seni ve senli çocukları
sustu artık şarkılar

ne zaman notalar döksek uğruna
yakaladılar hepsini
daha kemanın telinde yavruydular
'do' yu önce astılar
bizim 'fa' hala kaçak
yaşıyor mu bilmem ama
bazen sesi gelir
unutulmuş bir devrim şarkısın
nakaratından


düşünme artık
ölüme miras kalmaz bu dünya
nasılsa....

yirmialtıekimikibinon
Nazım Hikmet'e ithafen yazılmıştır