Ölüme Miras Dünya
bazen alıp gitmeli başını
cebindeki umutlar ve
bir çift çorap yeter sana
bazen atmalı kurumuş umutları şömineye
bu kış rahat geçer artık
bizde yakıcak umut çok nasılsa
sevmeden de yaşar insan değil mi
inadına sevmeli insan ruhunu
yaşamak için
yada terk edebilse
belki
başka ruh seçerdi
ölmeli bazen özgürlüğe
hala çıplak ayaklı gece nazım abi
memleket isterdinya
orman gibi
hala istermiydin bilmem
ama
umutlar küçük bir çıban artık
ülkenin bağrında
herkes sustu herşey sustu
daha bir arar oldum
seni ve senli çocukları
sustu artık şarkılar
ne zaman notalar döksek uğruna
yakaladılar hepsini
daha kemanın telinde yavruydular
'do' yu önce astılar
bizim 'fa' hala kaçak
yaşıyor mu bilmem ama
bazen sesi gelir
unutulmuş bir devrim şarkısın
nakaratından
düşünme artık
ölüme miras kalmaz bu dünya
nasılsa....
yirmialtıekimikibinon
Nazım Hikmet'e ithafen yazılmıştır