Ölümle Kırk Yıl

Kırkı çıkmamıştı daha kırkımın
Bir salâ vaktiydi...
Değersiz cismim kabre koyuldu.

Ketum bir sessizlik sonrası,

Ya...Sin...

Ve üzerimden lime lime özüm soyuldu.

U/mutsuz hayaller sarmalında,
Savrulurken ömrüm,
Tuz basılan kederlerle oyuldu.

Kılı kırk yardım...kırka böldüm...öldüm, öldüm, öldüm.




Hayat bitimsiz bir imtihandır bilirim...
Bir vakit,
İsmim iyiler yanında anıldı.

Vakitsiz alabora olup,

Burgaçlarda kaldı.

Karanlığın ortasında, kötülerden sanıldı.

Nefsimin çetrefilli oyunlarıyla,
Nefesim kesildi.
Zaman zaman özüm yanıldı.

Kılı kırk yardım...kırka böldüm...öldüm, öldüm, öldüm.




Tevellüdümü bilen bilir,
Ama ben unutmuşum.
Nasıl yaşadım, hayatım nasıldı?

Apansız esince sam yeli,

Sanki kıldan ince boynum

Kendi kurduğum darağacına asıldı.

Kanadı kırık kuş misali...
Sessiz çığlıklarıyla,
Çırpınan kalbim son kez kasıldı.

Kılı kırk yardım...kırka böldüm...öldüm, öldüm, öldüm.




Şüphesiz hayat böyledir.
O an gelince mühim değildir artık.
Kim sevdi, kim darıldı?

Ruh uçtu...

Sure sure, ayet ayet,

Bedenim beyaz kefene sarıldı.

Çiseleyen yağmur altında,
Üzerime iki kürek toprak serpilirken
Nihayete varıldı.

Kılı kırk yardım...kırka böldüm...öldüm, öldüm, öldüm.


23.02.2017