Ölümle Yüzleşen Şiir Ve Şarkıcı

Eski bir radyo,
frekansları karışmış,
bataryaları bitmek üzere iken,
ha gayret dedirten,
son bir çırpınış edasıyla
spiker anonsu ile hayata tutunmaya çalışıyordu..

Ölümle,
yüzleşen bir şarkıcı,
hüzünlü bir ses tonu ile;

Hasret rüzgarları çok erken esti,
savrulduk sevgilim dertlerden yana diye,
devam ederken;

sahildeki,
martılara,
elindeki kuru ekmeği parçalara bölerek atan,
üstü, başı perişan
saç sakal pejmürde halde,

yanık teninden,
Anadolu çocuğu olduğu belli olan,
yaşını başını almış olan bir adam..

Sarma sigarasını, ağız içinde yuvarlayarak,
eline bile almaya gerek duymadan,
yarım ağzının kenarından,
sararmış bıyıklarının arasından,
eski tip lokomotifler gibi,
kara duman üfleyerek,
etrafındaki meraklı gözlere aldırmadan,
lokomotif düdüğüne benzer of'lar, puflar çekerek,
gökyüzüne üfleyerek,
radyosundaki, ölümle yüzleşen şarkıcıya,
biat edercesine mırıldanıyor, ona eşlik ediyordu...

Bana bunu yapmayacaktın !
kırmayacaktın umutlarımı,
hayallerimi,
gençliğimi,
aşkımı,
darmadağın olmuş,
çürümüş yürekler gibi,
su alan bir sandala,
koymayacaktın !
mülteci etmeyecektin,
umutsuz sevdalara aşkımı,
diyerek söyleniyordu..

Etrafında kalabalık çoğalıyor,
kimisi kahkaha atıyor,
kimisi, üç beş kuruş...
kimisi elinde bir telefon yaşlı adamı çekiyor,
rekor kıracağından bahsediyordu.

yaşlı adam,
kuru kalabalığı görünce,
eline aldığı cümbüşün teline dokanıp,
hasret rüzgarlarını söylerken,
göz ucu ile,
gazetenin üzerindeki ucu yanık sararmış şiirlere, bakıyor,
satılık aşk ,
isimli şiirinin yeni sahibi kim olacak onu merak ediyordu...


Çobandan sevgilerle..Antalya..lanetli geceler.