Ölümojen

İçimde hergün depremler oluyor..
Durmadan katlediliyor yüreğimin kıyılarında birileri..
Ellerim durmadan fişini çekiyor yaşama tutunmaya çalışanların..
Yüksek dozda ölümojen veriyorum o'na kadar say dedüğim sayısız vakaya..
Kendime yetmiyor bir tek gücüm..
Kendimdeki sana yetmiyor..
Ne zulümkar yokluğun bir bilsen!
Yüksek voltajlı elektrik verilmişçesine huzursuz,üçüncü derece yanık gibi acı ıcınde kıvranıyorum..
Tükeniyorum ama aynı zamanda cogalıorum..
Yoklugunu büyütuyorum çığ gibi..
Düşüncelerim çamurlaştı aşkyaşlarımdan,
Yastığım sele kapılmışçasına ıslak.
Kaç yılda beraat eder yüreğim yokluğundan bilmiyorum .
Yalnızca harflerle kendime bir sen inşa etmeye uğraşıyorum..@