Ölümsüzlük Oyunu

Aylar sonra yine aynı sahnedeyim
Sen yoksun karşımda
Bu sefer yalnızlık rıhtımında
İçtiğim çay ve durgun kalbimle
Başbaşayım yapayalnızım
Rüzgar sadece tek yöne esti
Yıllar boyunca sadece duygularıma
Güneş dahi üşütüyor şimdi
Kül gibi hoyratça savrulan hislerimle
İliklerime kadar hissediyorum
Yalnızlığın hüzünlü senfonisini
Bir ileri iki geri adımlarım
Yaklaştıkça yanmaktan
Öfkeden kaçışlarım
Artık huzursuz ve güvensizdin
Gözlerin lekenmiş
Kalbin solmuştu
Vakitle savaş içerisinde
Günlerce sevinçsizdim
Ölümsüzlük sisleniyordu
Gözlerime uzaklaştıkça kokun
Ödünç verilmiş bir piyesin
Son sahnesiydi yaşadıklarım
Ve gözlerim kapanıyordu
Sonsuzluğa...