Ölümümden De Acı

Telefonun bir ucunda
Sen bana bunları söylerken
Bunları dediğim;
Ayrılığa dair
Beni sözsüz bırakan sözcükleri söylerken
Duyduğumu anlamaya başladığım an öldüğümü,
Nereden bileceksin ki?
Ne de olsa,
Sana her zaman
Her koşulda
Ve her yerde uzağım...

Oysa her zaman ki gibi
Bunları söylerken de başucumdasın.
Yakarsan yak,
Ateş olsan da uzak tutamam seni kendimden.
Aksine daha da yakınlaştırmalıyım!
Bu sefer
Başıma iğne ucu saplıyorsun ama dudaklarınla,
Birde kulaklarıma...
Hem de her defasında.
Yapma diyemiyorum,
Azrailsin, boynum kıldan ince karşında.
Hem ne de güzel öldürüyorsun sen öyle,
Bölmeye kıyamıyorum;
Bu kusursuz cinayeti.
Korkumdan değil yani susuşum...
Senden başka kaybedecek bir şeyim yoktu,
Artık korkusuzum...

En yakınındayken ölüyorum
Ama en son sen farkediyorsun ya bunu
İşte bu ölümümden de beter,
Ölümümden de acı!