Ölümün Alerji Yapan Rüzgar ve Yağmurları

                                                                               

rüya kaynağı kurumuş uykularımın inadına

gölgeni diriltiyorum,

riyakâr güce düşlerimi verip...

                                                                

Sen diye seslendiğim kimdir

sızımı azaltacak bir müntehir olarak

yataksız kaldım,

yastığım sargı bezi kıvamında...

                                                   

parmaklarına dokunulduğunda

uykusundan uyanmayan bir anne var mı?

                                                           

hangi çocuk

anne varlığını bir dua ve cennet olarak

tanıyan tanrının huzurunda                            

bedenini yakmaz!                                 

                                                       

anne,

yenilgim, baş tacım bir daha gel

kimsesizliğimi de getir, bana değerli olanı

biraz da gözlerini

görmek için yokluğunda Sen'i

uyandır ketum göçebeliğimi

sana gelmek için hep sahte yollardayım

sonra sensiz günlerin kan grubu hep aynı

kalbimin yamalarından belli...           

                                         

sensiz geçen her günü

düşüyorum ömürden,

hep eteğine tutunduğum yaştayım,

çiçeğini yiyen bir mezarın

yaşama dönme isteği var tenimde!

                                               

Seni anlatmak için

parlaklarımı vedalanmış kokuyla jurnalledim

yeminine sığınacağım

hiçbir muhatap bulamadım...

                                     

başımı zonklatan hasretler adına

söyleyin

affetme gücümü tüketen nedir,

ruhumu avuçlarında şaraba dönüştüren

acısı bol eller kimin...                       

                               

ölümle savrulduğumdan beri

içimin çiçekleri hançer gibi

bir hıçkırığa yeşerdi

ve derin bir kahır mevsimine büründü

ciğerimdeki annekent...                    

                                 

öksüzlük muskası

boynumu sıktığından beri

tövbemin gidişini

ve kabulünün hesabını soruyorum ölüme.

                                                   

Ey göz çukurlarıma

kutsallığının ve anaçlığının                            

varlığına inandığım                         

annemi saran ölüm,

yeniden beni kim doğurabilir?                   


uzandığımda tutunamadığım

tufanında bu göremediğim

yüreğimde kurşun eritilmiş

okunmuş bu şey nedir?                     

                                               

saçlarımda rüzgarın yankısından daha ayarlı

kırılmış bir aynadan daha şer verici

feleğin şamarı nedendir?               

                                               

                                                           

anne,

çocuklara eteğinde oyun getir

biraz da gülüş

sonra ikimiz yalnız kalalım

ama tanı beni ne olur

uykuma bir daha gel

olsun uyandır ama unutma beni

yanımda mısın diye sarıl arada...

                                                                     

15 Mayıs 2021 43 şiiri var.
Yorumlar (14)
  • 2 yıl önce

    Yetkin kaleminize çokça tebrikler Veysel Bey. Selamlar...

  • 2 yıl önce

    hep şiirsin kardeşim

  • 2 yıl önce

    Bölündükçe bölüşülen acılardı azaldıkça çoğalan, eksildikçe biriken yanlarımıza ışık tutan, ömrümüzün bir merdiven altı aralığında, bir aralık karanlığında. Kutlarım kaleminizi, sevgiyle.

  • 2 yıl önce

    Ana dizi güzeldir ,bir de onulmaz türküler ,

    İyi şiirler okuyorum Kaleme saygıyla

    Kutlarım .

  • 2 yıl önce

    Ne güzel şiir.. Hüzüni yağmur mürekkebi kalem. Kaleminiz daim olsun Veysel Bey sevgiyle..