Ölümün Kucağındayım

Çiğ olup düşmüşüm
bir kardelen yaprağına
günün yakıcı kızıllığı altında
eriyorum işte;
kaybolmaktayım eriyikler içinde
sensiz sesiz, usul usul..

Damlacıklara karışıp akıp gideceğim
kim bilir hangi mavilere ?

Sensiz doruklardayım şimdi,
sensizlik dondurdu bedenimi
titreme tuttu üşüyorum
sen uyuşuyorum yalnızlığında,
tırnaklardan yukarı
kıdım kıdım..

Sıcaklığın benden uzak..
Hadi yum gözlerini de bak
hop hop titriyor yüreğim,
al avuçlarına elimi, uflayarak ısıt,
avuçlarında,
ısıt ki dudaklarınla üşümesin..

Dokun, dokunamıyorsan eğer
ruhunu gönder ruhunla dokun..

Ruhunla sarıp sarmala
rengini bile anlatamadığım
vuslat yapraklarını ser üzerime
üşümesin bedenim..

Kardelenler soluyor artık
bahar kokulu mevsimin yarısında
çekiyor içine içine bu bedeni
yangınla har olan her yerin..

Ağlıyor yapraklar buğulu halime
Yaş(lar))sa(n)ki
akar kuru dudak uçlarıma
yavaş yavaş..

Sakladığım baharlarda
sarıldıkça ruhun kendim(l)e
sende benim akışımla
öleceksin sesiz sedasız..

Mevsimin dönüm zamanında
karanlık çökmeye başladı yine
Her yer sis, korkuyorum !
büzle büzle
hayatın en solgun dibindeyim..

Dağın en köhne yerindeyim,
günle uyanırken bedenin
kollarında(n) d/üşüyorum..

Eriyorum harında sen, dalında ben
akıyorum dağ tepe demeden
senden uzak
dökülüyorum aşkın yamaçlarından,
usul usul..

Ve hangi toprak hangi su
çeker ki ayrılığın akışlarını ?
aşk çılgını bir şelale misali
düşüyorum dipsiz uçurumlara,
gidiyorum sonsuzluklara,
sızarken toprağın derinliklerine
ummanlar içinde kayboluyorum
sensiz sesiz

Bir can çekilirken tenimden
bir can sunan ölümün
başucundayım
kahırlı mı kahırlı...

Bir deli divane, sen var buselerimde
yaş içindeyim, varlığınla geride kalışın
sonra ölüşün..

Bendim işte; o çiğ
karanlık bir gecenin ayazından
sıyrılıp,
gün ışığında eriyip
senin derinliklerine ansızın sızan..

Ve sonsuz dağ başlarında
sana uzak
kan kusan, bir bahar ayazı
sensiz sesiz
ölümün kucağındayım...

( N.K. 01 Aralık 2010)