Ölümün Ötesinde Her Mevsim

gökyüzünde titrerken ay ışığı
iki hüzzam avuntu gölgelerin ötesinde


denizden uzaklarda
martı sesleri duyulmazken daha
tutkulu bir çırpınış
hüzünlü bir pırıltı akşamın koynunda
tutunan şehvet
firar dalgasında gecenin öksüz kanatları
tutsak dakikalar
bir çekim, ürperten zamanın kucağında
iki hayat arasında boşluk
rüyada gerçeklikle keşişen realite
düş
ve
hayalden ibaretti kalanı
melekler indi yeryüzüne
kanat sesleriyle titredi dualite
sıcak bir dokunuş
soğuk bir kavrayış
albenisi soldu ömrün
çarpışma şiddetinde saklı aşk
sönen ışıklara sarıldı hakikat
buğulu bir kelam
karanlığın içinde
aşka tutsaktı beden
sonrası
çözülemeyen sır
itiraf edilmemiş sözlerin yangını
dudakları kanatan cümleler
yeminden sızan yalan
ve yaşlı gözler


gölgede kayboldu zaman kırıntısı
hayat ölümle yaşanan arasında kaldı
tutsaktı iki zerre...
esareti yudumladı ten
gereksiz yere düne devrildi izler
ölüm kadardı o saniyenin içinde
yaşantı daralması
gece burkulması
aşk çarpmasıydı
sonucu
hafif bir sersemlik
ağır hissizlik
...


küçük bir an
saatten kaçamak zaman
savruldu hazin bir meltem karanlığı böldü ikiye

neonlar yağdı geceye
ay indi içeriye
küçücük mekanda loşluklara sarıldı aşk
tutkuyla...
heyecan ve aşk bir denklemde yer aldı sessiz
dile gelip çözülemeyince
buz oldu kelimeler

titredi incecikten bir soluk
geçip gitti
ölümün ötesine
başka kucaklara
başka diyarlara

her şey sustu
sustu
ve
geçmedi vakit ilerleyemedi zaman bir süre
kelimeler zehir kustu
sözler döküldü ritmi bozuk bir sefalette
saat kalakaldı
aşk menzilden çıkınca karardı gökyüzü
devrildi göğün yüzünde mavi bulutlar

hala sancılıdır bahar geceleri
ölümün ötesinde her mevsim