Ölümüne Öpüşeceğim

taş yerinde ağırdır diye bıraktım seni
aldığım yere

belki midye kokacaksın
belki yosun

güneş yine oradan batacak
eylül ile ekim arası bir yerde, iklim hiç şaşırmayacak kendini

balıkçı ağında arayacaksın belki hüznü
belki uyuyacaksın yine, kolyoz kokulu o bahçede

sektirirken ben o ince belli taşları
yakamozu kaçıştıran öfkem vurulacak o eşsiz mavide

yine kuşlar ötecek
yine kuşlar ölecek

kıvırcık marula sarılırken
bir duble rakı, yine sarhoş olacak sigarının o son dumanı

gözlerim bayılacak belki
gecenin inadına

ışıklarına takılacağım
o koyun

uyumayacağım
ölümüne

ölümüne öpüşeceğim yalnızlığımla....