Ölüncede Severim Seni...

çaresizliğime yandığım bir gecedeyim yine
kırık dökük bütün anılar
soluksuz gecenin koynunda aklımda yine sen
yarınlarımı çalan kadere isyanım
beni sensiz bırakan ellere sitemim
yine yıldızlarla seni anıyorum
çınlasın kulakların
feryadım göklere uzanıyor
bulutlar bile ağlıyor halime
güneş utanıyor doğmaya
ben bile tanıyamıyorum kendimi
ben artık ben değil sen olmuşum
bir parça umut kırıntısına avutuyorum kendimi
sensizlik kör bıçak
yokluğun dipsiz kuyu
merdivensiz kaldım
içinden bir türlü çıkamıyorum
ben sensiz yaşayamıyorum
bir başıma hayata tutunamıyorum
her yerde seni arıyorum
sesini kokunu ellerini özlüyorum
saçının bir teline mahkumum
sensizliği beceremiyorum
gözünün tek yaşında boğulurum
acına dayanamıyorum
yokluğun cehennem
ben ateşinde yanıyorum
belkide hiç umut yok bu aşkta
bekleyişler umutlar herşey boş
kimselere anlatamıyorum derdimi
hiçkimse bilmiyor seni
sır gibi saklıyorum kalbimde
adın mıh gibi çakılı aklımda
belki sana kavuşmak yok bana bu dünyada
ama ölüncede severim ben seni
sonsuzlukta