Ölüyorum Ölümsüzce.

Yolculuk uzağımda yürüyen ayak sesleriydi
Veda edip çekip gitmek gerekirdi bazen
Kusursuzdu ağlayışın muhteşemdi gülüşün
Bir o kadar da hassastı en ufacık sevgin
Elimden gelen arkandan el sallamak sanırdım
Kaldım ?uykusuzluğu bölüp- uyandım
Kızıla boyanmıştı taç yaprağın
Dalından kopardım...

üzerimde onca ağırlık...gecenin neminde büyüyen o yıldızların yükünü taşıyordum sanki. biliyordum sevgi ele avuca sığmıyordu. taşıması meseleydi bazen. tecrübesizdim. ürkektim. bir o kadar da çocuktum belkide. sevmek yürek işiydi. ben sevdim buna emindim. hem de büyük adamlar gibi sevdim. küçük yüreğimde büyütüyordum seni. kalbim sığmıyordu artık bu kafese. korkular büyüyordu sanki artık. artık kalanlarla devam edemiyordum. ben seviyordum seni sevilmiyorum artık.

İstemiyordun beni bilirdim
Yüzümde yok zaten sana görünmeye
Ne severdin ne severdin beni bilirdim
İstediğim tek beni ?sevesin' diye
Sana kötülük ettim

Rahat uyuyamıyorum artık
Rahat olamıyorum yalnızlıkta
Kuru bir ayaz gibi nefesim
Öyle üşüyorum ki yokluğunda
Dönüşün gözlediğim yollar büyüdü
Seni özlediğim hasret sarıp sarmaladı evreni
Bilirdim dönsen de sevmeyeceksin beni
Eskisi gibi
Gonca bir güldü senin asaletin
Dalında koymadım.



üzüntüler sersemleştirdi beni; sevgisiz kalmak da neymiş anladım bak bu sefer.
annem öldü gerçeği görmedim gerçekler gölgelerdi sanıyordum.
oyunu bu sefer bir başka gölge bozdu. artık sanmıyorum: BÜYÜDÜM sevgimle sevdiğimle Ölüyorum belki alaca karanlığı düşmüştü yüzüme. senin yokluğun aNNesizlikten beter. Ölüyorum ÖLümsüzce.