Ömrüm Bahara Çıkınca Gel

Mahşer yeri şimdi yüreğim

Kıyamet koptu sanki

Sırat köprüsündeyim

Mevsim kış

dışarı ayaz içim buz

İlk Cemre düşünce gel


Kasırgalar esiyor bu aralar

Ömrümden geçeni savuruyor

Havada toz duman sis kara bulut

Sabah güneşi açınca gel


Eskiden kılı kırk yarardım

Şimdi aklıma geleni söyler oldum

Herkes değerliydi

Şimdi kimseyi sevmez oldum

Gelecek mevsim bahardı

Kışı atlattı ömrüm

İkinci Cemre düşünce gel


Yaz güneşinde kavrulmuş gibiyim

Elim yüzüm çatladı kurumuş gibiyim

Ömrümün baharında seksenlik gibiyim

Gençlik kemâle erince gel


Yokuşa vurdum yönümü

Sırtıma aldım gam yükünü

Kuzu belledim insan denen kurdu

Kurtla kuzu yayılınca gel


Yaş on beş demeden

Felek çevirdi yolumu

Büktü belimi, kırdı elimi kolumu

Vurdu sırtıma elâlemin yükünü

Yaş kemale ermeden düştü akı

ömrüm çöle dönmeden gel


İçimde mezar sessizliği

Kalbimde yara var

Kendime bile küsüm bu aralar

Aynalar göstermiyor kaçıyor

Şimdi ayaz yedi yüreğim

Çözülmez gayri

Mevsim kış ,dondu bağrım

Yaz sıcağında bile erimez gayri

Son Cemre toprağa düşünce gel


Diktiğim papatyalar bile kurudu

Ömrüm baharı beklemekten yoruldu

Seviyor sevmiyor uğruna

Tüm papatyalar yolundu

Gönül desen on beşinde yoruldu

Dağ bayır çiçek açınca gel


Eskiden pembe düşlerim vardı

Göğe salıncak kurar

Çocuklarla oynardım

Şimdi düş bile görmez oldum

Ömrüm masal sevince gel 


Şimdi kayısı vermiyor dallar

Kurudu döküldü tüm yapraklar

İlkbaharda çiçeklenir tüm dallar

Yazın meyve verir ağaçlar

Kayısı dalı kar beyaz açınca gel


Şimdi kış üşüyorum

Ömrüm bahara çıkınca gel


( Gelen hayat " ... Yaşama sevinci...)

19 Aralık 2019 84 şiiri var.
Yorumlar (2)
  • 4 yıl önce

    Hüzün ve umut bir arada olmazsa olmazımız duygu dolu naif dizelerdi kutlarım şair