Ömrümün Gül Yitiği

Kalkıp bir elif miktarı heceledin dilimde
Susuyordun ya
Ruhuma müebbettin
Yüreğime sükun....
Ser inşirahını ömrümün gül yitiğine
Güz utansın döküldüğü gazele...



Soluk benizli teselliye benziyor med cezirlerin
Ya taşıyorsun zerrelerime işleyip
Ya durgunluğu yükleniyorsun
Mecalim nigâhının çıkmazında yitiyor
La tahzen! Nidasında demleniyor ruhum
Ya sendelersem
Tut ellerimi
Ellerim ki akabe
Biat eyle beni...



Kurşuni kubbelerin nağmesinde
Titredi dudak kıvrımlarım
İhtiyar hüzünler döküldü sitarelerden
Serinliği geldi muhabbetinin
Daha
Gözlerimin nemine doymadan tükendi gece
Muştular bekledim
Firaka sözlenmiş her imsak
Bu derbeder halim diyarına hasret
Kumunda kayboluyor mecalsiz ayaklarım
Sorma hülyalarımı
Eskimiş cümleler kadar yalnızım...


Kütahya
Temmuz 2010