Ömrümün Son Haykırışı

Çöl rüzgârlarını anımsatıyor alev ateşi,
Yokluk gibi, kum gibi, boş bir hiç gibi.
Sensizlik olmuş gönlümün eşi,
Gözlerindi gönlümün sahibi.

Sabahlara vurdum bakışlarını,
Tarumar oldu şafak
Hasretin vurdu yollarıma,
Senin sevdan bu yollarda kaçak

Küçüldü bütün sevgin gözümde,
Silindi gönlümdeki duruşun.
Ölümüm gizliymiş tek bir sözünde,
Ve sözlerin kalbimi parçalayan kurşun.

Boş umutlar yükselmiş aşk toprağında,
Sahte sevgiler büyümüş ben büyümeden.
Hislerim çiğnenmiş kader ağında,
Ayrılık ayaklanmış ben yürümeden

Sahibi çoğalmış o gözlerinin,
Ve gözlerin batığını sever.
Boşuna sarf etme anlamı yok sözlerin,
Sen o gözlerini kuytu karanlıktaki seherlere ver

Ben senin gönlünde bir hiçmişim meğer
Soğuk bir kış ta, soluk bir gül misali.
Kaderim çaresiz boynunu eğer,
Yoktur bu sevdanın başka emsali.

Derler ki aşk güzel şey
Doldurur gönlünü bomboş bir kapla
Muhtemel sevdalardan kaçma boyun eğ
Ömrümden ne çaldın var sen hesapla