Ömrümün Vekili

Umudun zarfına gözün mührüyle

Koydurup gönlüme bildirdim seni 

Va'dettiğim sonsuz sevda mihriyle

O yüce makama aldırdım seni

Hüzzamdı gönlüme yapılan beste

Hüzün vardı her bir notada este

Sen sevda güfteme oldun berceste

Mâhûr makamında çaldırdım seni

O senin gönlünde süğmez dediler

Şiirler yazmaya değmez dediler

Zaten satırlara sığmaz dediler

Tek tek her heceye oldurdum seni

Bir yudum tadınca bu senli meyi

Ahdettim içmeye bir ömür boyu

Vermeden bir zerre bile leb payı

Gönül kadehime doldurdum seni

Gönül senden yana koydu tavrını

Bitirdim nihayet hüznün cevrini

Yaparak özümün sana devrini

Ömrümün vekili kıldırdım seni

Süğmek: yeşermek, sürgün vermek / cevir: eziyet